Annesinin görüp görmediğini kontrol ettikten sonra ormana doğru yürümeye başladı. Doğanın sessizliğinde yavaş yavaş ilerliyordu. Nereden bilebilirdi ki başına gelecekleri. Hayatın sadece masum yüzünü görmüştü. Bu denli kötülüğün olabileceğini tahmin edemezdi. Bütün bunlardan habersiz ilerledi ormanda. Kuşların sesi uzaklardan geliyor, yandaki dere sakince akıyordu. Rüzgarı yok denecek kadar az hissediyordu yüzünde. Büyük ağaçların yaprakları parlak güneşin ışığını toprağa yansıtmasına izin vermiyordu. Kupkuru ve bakımsız kalmıştı toprak... Küçücük bir çocuk bütün bunları geçirdi aklından. Hayretle baktı her yere. Hayal ettiği orman böyle değildi. İçine huzur vermesini bekliyordu doğanın. Bir an nefes alamadığını hissetti. Nemli hava bunaltmıştı onu. Durup bir iki dakika dinlendi. Ardından korkuyla karışık merakla yoluna devam etti. Sonra birden ayak sesleri duydu. Biraz ileriden geliyordu sesler. Panikle arkasına baktı. Ana yoldan epey uzaklaşmıştı. Sağına soluna baktı. Koskoca ormanda ayak sesleriyle başbaşa kalmıştı. Bağırmak istedi. Ama sesini kime duyuracaktı ki... Adımlarını hızlandırarak geldiği yoldan geri dönmeyi planladı. Ses çıkarmamaya kendini belli etmemeye çalışıyordu.
...
0 Yorumlar