Günün en güzel saatlerinde üzüntüye kapılmıştı. Neyin onu üzdüğünü
kendisi bile bilmiyordu. Belki de yalnızlığın verdiği bir üzüntüydü bu.
Ya da kalbinde bunca zamandır yaşattığı acıların devamıydı. Bunları
çoktan unutması gerekmiyor muydu? Yepyeni bir hayata başlamış, artık
ayaklarının üzerinde rahatça durabilen bir kadındı halbuki. Bunca acı
neden bunca zaman sonra kendini rahatsız etmişti anlayabilmiş değildi.
Sadece mutlu olmak ve hayata umut dolu gözlerle bakmak istiyordu. Çok zor olmasa gerekti bu.
Yeniden başlamalıydı her şeye...
0 Yorumlar